Sá fjórði, Þvörusleikir,

 

 

Sá fjórði, Þvörusleikir,

var fjarskalega mjór.

Og ósköp varð hann glaður,

þegar eldabuskan fór.

 

Þá þaut hann eins og elding

og þvöruna greip,

og hélt með báðum höndum,

því hún var stundum sleip.

 

(Jóhannes úr Kötlum) 

Stúfur hét sá þriðji

 

 

Stúfur hét sá þriðji

Stubburinn sá.

Hann krækti sér í pönnu,

þegar kostur var á.

 

Hann hljóp með hana í burtu

og hirti agnirnar,

sem brunnu stundum fastar

við barminn hér og þar.

 

(Jóhannes úr Kötlum)